Khaddafi

Deze week staan de kranten vol over de Libische dictator Muammar Khadaffi. Een bekende naam die staat voor een land waarover verder weinig bekend is. Bij een leider denk ik niet aan iemand die alles zelf bepaalt en wil dat iedereen naar zijn pijpen danst. Zoals in onze regionale krant (de Provinciale Zeeuwse Krant) staat: ‘ Hij wordt belaagd door zijn eigen volk, en door veel Arabische leiders. De dictator heeft niet veel adresjes waar hij welkom is.’ Ondanks de protesten tegen zijn regime weet Khadaffi vooralsnog van geen wijken. Het lijkt erop dat dit de laatste stuiptrekkingen zijn van een wereldvreemde figuur en zijn clan. Waarschijnlijk heeft Khadaffi zich altijd al omringt met ja-knikkers en zich ongevoelig gemaakt voor de invloed van anderen. Hij heeft zich totaal vervreemd van zijn omgeving en ingegraven in zijn eigen gelijk. Natuurlijk spelen bij de bloedige uitbarstingen in Libië een groot aantal factoren een rol. Als relatietherapeuten is het niet aan ons dit te analyseren. Toch dringt zich een vergelijking op met interpersoonlijke verhoudingen op een veel kleinere schaal. In die zin toont Khadaffi op het wereldtoneel wat zich op kleine schaal afspeelt in huiselijke drama’s. Wanneer iemand zich te eenzijdig richt op zijn eigen behoeftes en in het contact met de ander slechts zijn zin wil doordrijven, sluit de ander uit. Deze figuur is eigenwijs, wat inhoudt dat hij de wijsheid van de ander ontkent. De voedzame correctie die noodzakelijk is voor een gezonde wisselwerking en een opbouwend relationeel contact ontbreekt. Partners die teveel uitgaan van zichzelf laten de ander maar twee keuzemogelijkheden: strijden door de mening van de partner aan te vechten of weggaan. Dit kan letterlijk weggaan betekenen door te scheiden; maar het kan ook een innerlijk weggaan inhouden als een partner zich (verongelijkt) terugtrekt. Tussen partners ontstaan ruzies of gelatenheid (hij/zij luistert toch niet). En uiteindelijk is de rek uit de relatie. Dan is het wachten op een Jasmijnrevolutie.

Boer zoekt vrouw

Tijdens de uitzending van gisteravond was het geen Boer Zoekt Vrouw, maar Boer Vindt Vrouw. Yvon Jaspers kondigde het aan als: ‘ Het glibberige pad van de liefde staat vanavond centraal’. En na een uitzending die oogde als een reisprogramma, kan ik dat alleen maar beamen. Waarschijnlijk is de gedachte erachter dat de liefde eerder opbloeit op een romantische locatie. Waar het liefdespad heenleidt is echter onzeker. Twee dagen luxe bleek voor Ksenia niet voldoende om een serieuze relatie te starten met Marcel. En ondanks het mooie weer op Cyprus, wil het op het liefdesgebied tussen Annemarie en Adriaan niet erg vlotten. Alle hartjes van stenen die verliefde koppels hebben neergelegd bij de rots van Aphrodite (van oudsher de godin van de liefde) ten spijt. Relationeel contact vraagt meer dan een prettige omgeving. Sterker nog: ook wanneer het tegenzit kun je de band met je partner verstevigen. Als je openstaat voor elkaars gevoelens, ontstaat op een regenvakantie meer wisselwerking dan wanneer je elkaar doodzwijgt in een kuuroord. In het contact met je partner kun je onderzoeken wat oprecht is en wat niet. Bijvoorbeeld of je gevoelens meer met de situatie (de vakantiestemming) te maken hebben dan met je partner. Wanneer je dit achterwege laat, zul je blijven hangen in de roes van het moment. Wie verder wil komen dan een vakantieliefde doet er goed aan zijn gevoelens te leren kennen. In ons boek Verdiep je relatie (vanaf april verkrijgbaar) schrijven wij hier over. Niet altijd zal het liefdespad zo glibberig zijn. Neem Frank en Anita. De geitenboer en de verlegen studente. ‘ Ik ben heel gelukkig met jou’, bekennen ze elkaar onomwonden. Voor hen maakt het niet uit of ze op de boerderij rondlopen of in Praag, Kaprun of Cyprus. Boer Richard verwoordt treffend wat wij bedoelen met relationele gevoelens. ‘ Het maakt mij niet uit waar ik ben. Al zit ik in een hutje op de heide als zij maar bij mij is’. Mooi toch?

Crisis als kans

Zijn stem klinkt somber in de hoorn van de telefoon. 'Ik weet niet meer wat we moeten doen. Ik voel me zo wanhopig. Ik vraag me af of relatietherapie ons nog kan helpen.'
Ik vraag hem wat er aan de hand is. Omslachtig legt Bart uit dat ze regelmatig ruzies hebben, dat ‘de communicatie’ ontbreekt, dat ze elkaar verkeerd begrijpen, dat hij is gaan twijfelen of hij niet beter kan gaan scheiden, dat ieder gesprek verkeerd afloopt, dat het niet meer gezellig is als hij thuis komt, dat ze nooit meer seks hebben ...’ Ik hoor zijn stem zoeken naar woorden en dat moment gebruik ik om een vraag te stellen: ervaart hij hun relatie op dit moment als crisis? ‘Ja’, zegt hij direct, ‘dat is het juiste woord. Ik kon er niet opkomen.’ Nu hij dit beaamt, kan ik hem geruststellen. Ik vertel dat iedere crisis een nieuwe kans biedt. Herinnert hij zich nog die legendarische wedstrijd van Feyenoord tegen PSV van een paar maanden geleden? Met een uitslag die zelden voorkomt? ‘Ja, natuurlijk’ zegt Bart, die uitslag van 10-0 verlies staat in mijn geheugen gegrift!’ Weet hij dan ook nog hoe er hulptroepen in actie kwamen? Direct was daar de morele steun van alle trouwe supporters. En een groep anonieme miljonairs wierp zich op om de club financieel te steunen. Hoe was dit mogelijk?
Het antwoord is simpel: de 10-0 nederlaag maakt in één keer zichtbaar in welke financiële en emotionele crisis de club verkeert. Dat was tot nu toe bij de 4-0 verlies twee jaar geleden van PSV, niet gebeurd. Of de uitslagen van het jaar daarvoor. Die hadden de alarmbellen bij iedereen ook al kunnen laten rinkelen. Maar de crisis was blijkbaar niet erg genoeg. Ik som ze even voor je op om het beeld compleet te maken: 4-0 verloren van Ajax, 4-1 verloren van NEC, 4-1 verloren van NAC Breda, 5-1 verloren van SC Heerenveen. Niet mals dus.
Nadat ik ben uitgesproken, blijft het even stil tussen ons. Dan zegt Bart: ‘Zo heb ik het heb
nog nooit bekeken’. Dus u bedoelt, dat er voor ons misschien ook nog een mogelijkheid is?’
Ik raad hem aan de ontwikkelingen bij Feyenoord te blijven volgen.

Valentijnsdag

Is er een betere dag om een weblog over (liefdes)relaties te starten dan vandaag? Vanmorgen werd ik om 7:45 uur gebeld door omroep Zeeland. Ik kwam rechtstreeks in een uitzending over Valentijnsdag. ‘Vindt u het een goed idee dat mensen elkaar een kaartje sturen op 14 februari?’ werd me gevraagd. ‘Het is beter dan niets’, was kortgezegd mijn reactie. Nogal wat mensen vinden het overbodig om af en toe te laten merken dat ze hun partner waarderen. ‘Ja dat weet mijn partner wel, dat ik van hem of haar houdt’, is vaak de reactie van de gemiddelde nuchtere Hollander. ‘Ik hou van jou’, zijn echter woorden met een andere bedoeling dan de vaststelling van een historisch feit. Het moet eigenlijk iedere keer opnieuw gezegd worden. En dat kan op allerlei manieren. Als het maar oprecht is gemeend. Zelfs een cliché als een rode roos kan de aanleiding zijn voor, zoals wij dat in onze praktijk voor relatietherapie noemen: een nieuw gesprek. Alles wat leidt tot een betere uitwisseling versterkt je relatie. Wanneer de liefde niet vanzelfsprekend wordt geacht, maar daadwerkelijk wordt uitgesproken of uitgedrukt, is er kans dat zij wordt beantwoord. Tot dit soort filosofische bespiegelingen kwam ik op deze maandagmorgen 14 februari, vlak na het ontbijt.

’Maar Valentijnsdag is toch louter een commercieel gebeuren?’ prikkelde de interviewer van Omroep Zeeland. Dat commerciële aspect ontkende ik niet, maar ik plaatste er wel een kanttekening bij. De dag zelf is al een oude traditie, namelijk. Al in de 16e eeuw stuurden mensen elkaar brieven op die dag. Natuurlijk verdienen bloemisten graag aan dit soort vieringen. Maar, zoals dat ook opgaat voor Sinterklaas en Kerstmis, de grondslag ervan is niet commercieel. Wat niet wegneemt dat winkeliers er massaal op inspelen. Maar er is een verschil met de Nationale Potgronddag (dit verzin ik niet) die het tuincentrum ieder jaar opvoert, met als enige grondslag de omzet van tuinaarde te vergroten. Het vreemde met Valentijnsdag is dat het leidt tot een soort standaardisering van wat eigenlijk een hoogstpersoonlijke uitdrukking zou moeten zijn. In het slechtste geval wordt Valentijnsdag een kaartjeswedstrijd – 'hoeveel lovers heb jij gescoord?'. In het beste geval is het de aanleiding tot een beter contact met je medemens. In dat geval zie ik er geen kwaad in. Het lijkt me beter dan Halloween. Je kunt iemand beter verrassen met een rode roos, dan hem laten schrikken van iets griezeligs. Maak Valentijnsdag tot een Verdiepjerelatiedag, zou ik zeggen.

Beluister dit interview via de volgende link. Het geluidsfragment start bij 7.00 uur. Scroll verder naar 7.45 uur voor de reactie van Sjaak Vane op Valentijnsdag. http://www.omroepzeeland.nl/streams/uitzendinggemist/playerIE.php?fid=http://stream3.zeelandnet.nl/omroepzeeland/MediaCentrum/dit_jaar/Zeeland Nu Radio/[CvdM] Zeeland Nu 20110214 0700.WMA
Meer over het verdiepen van je relatie op: http://www.verdiepjerelatie.nl/