We zitten midden in de Boekenweek, de enige week die tien dagen duurt. Het thema is dit jaar: ‘Het levens verhaal’. Onze plaatselijke boekhandel ligt vol met autobiografische boeken waarin de levensverhalen staan van veel dappere mensen. Want dat is over het algemeen wel de bedoeling: het levensverhaal moet een smeuïg, heldhaftig of dramatisch verloop hebben gehad. Kader Abdolah, die het Boekenweekgeschenk heeft geschreven, is zo'n voorbeeld. Andere verhalen, die minder spectaculair zijn, worden door uitgevers (en wellicht door de lezer) minder interessant gevonden. De hoofdpersoon wordt in ieder geval door zijn levensgeschiedenis sterker. Het is een soort drama, gebaseerd op een keten van waargebeurde voorvallen die samen een goedlopend verhaal vormen.
Voor partners is het belangrijk de levensverhalen van elkaar te kennen. Ook als ze minder spectaculaire wendingen bevatten dan de levensverhalen in de boekwinkel. Het hoort bij het verleden van ieder afzonderlijk. En die geschiedenis wordt ook deel van jouw geschiedenis, wanneer je samen je leven gaat delen. Je levensverhaal krijgt in de loop der jaren een andere betekenis wanneer je dit verhaal kunt vertellen aan je intieme partner. Natuurlijk zullen de feiten altijd hetzelfde zijn. Ingrijpende gebeurtenissen, de scheiding van je ouders - om waar wat te noemen - blijft een gebeurtenis die je omstandigheden drastisch hebben veranderd. Het wijzigde ook hoe je tegen je ouders aankeek. Praten met je partner over hoe jij (als kind) hebt ervaren dat je ouders uit elkaar gingen, maakt ruimte voor andere inzichten. Dat hoeft geen grote verschuiving te zijn en het hoeft ook niet de bedoeling te zijn dat je er anders over gaat denken. Praten over vroeger wil niet zeggen dat je partner je gaat overtuigen op een andere manier op je verleden terug te kijken. Het kan echter wel, en sowieso kan het delen van wat er zich heeft afgespeeld een waardevolle ervaring zijn. Een verteld verhaal ervaar je anders dan een verborgen verhaal. Partners dragen verhalen met zich mee die de moeite waard zijn om verteld te worden. Zo kunnen allerlei kleine geschiedenissen stof zijn om uit te wisselen. Daarbij gaat het niet om de feiten. Het is geen politieverhoor waarin je gebeurtenissen reconstrueert. Praten over vroeger kan opluchten en ruimte maken om de motieven van anderen, zoals waarom je ouders gingen scheiden, in een ander licht te plaatsen.
En ook je partner leert je beter kennen als je een inkijkje in je binnenwereld geeft. De innerlijke beleving is wat het interessant maakt. Als het alleen om de feiten zou gaan waren de meeste autobiografieën erg dun. We lezen ze dan ook niet als een opsomming van feiten, maar als verhaal. Een geschreven portret waarin we het gezicht van de schrijver herkennen.
Voor partners is het belangrijk de levensverhalen van elkaar te kennen. Ook als ze minder spectaculaire wendingen bevatten dan de levensverhalen in de boekwinkel. Het hoort bij het verleden van ieder afzonderlijk. En die geschiedenis wordt ook deel van jouw geschiedenis, wanneer je samen je leven gaat delen. Je levensverhaal krijgt in de loop der jaren een andere betekenis wanneer je dit verhaal kunt vertellen aan je intieme partner. Natuurlijk zullen de feiten altijd hetzelfde zijn. Ingrijpende gebeurtenissen, de scheiding van je ouders - om waar wat te noemen - blijft een gebeurtenis die je omstandigheden drastisch hebben veranderd. Het wijzigde ook hoe je tegen je ouders aankeek. Praten met je partner over hoe jij (als kind) hebt ervaren dat je ouders uit elkaar gingen, maakt ruimte voor andere inzichten. Dat hoeft geen grote verschuiving te zijn en het hoeft ook niet de bedoeling te zijn dat je er anders over gaat denken. Praten over vroeger wil niet zeggen dat je partner je gaat overtuigen op een andere manier op je verleden terug te kijken. Het kan echter wel, en sowieso kan het delen van wat er zich heeft afgespeeld een waardevolle ervaring zijn. Een verteld verhaal ervaar je anders dan een verborgen verhaal. Partners dragen verhalen met zich mee die de moeite waard zijn om verteld te worden. Zo kunnen allerlei kleine geschiedenissen stof zijn om uit te wisselen. Daarbij gaat het niet om de feiten. Het is geen politieverhoor waarin je gebeurtenissen reconstrueert. Praten over vroeger kan opluchten en ruimte maken om de motieven van anderen, zoals waarom je ouders gingen scheiden, in een ander licht te plaatsen.
En ook je partner leert je beter kennen als je een inkijkje in je binnenwereld geeft. De innerlijke beleving is wat het interessant maakt. Als het alleen om de feiten zou gaan waren de meeste autobiografieën erg dun. We lezen ze dan ook niet als een opsomming van feiten, maar als verhaal. Een geschreven portret waarin we het gezicht van de schrijver herkennen.
Geen opmerkingen:
Een reactie posten